Rewitalizacja to przede wszystkim forma wpływu na społeczeństwo. Ma ona na celu naświetlenie konieczności ochrony dóbr kultury. Obecnie w czasach globalizacji życia można zauważyć marginalizacje problemów ochrony dziedzictwa kulturowego. Szybki rozwój gospodarczy oraz postępujące przemiany infrastrukturalne w miastach są priorytetowymi celami działań władz samorządowych. Ochrona zabytków sama w sobie jest problemem ważnym aczkolwiek nadal zbyt mało rozpatrywanym. Jednak jako część składowa procesów rewitalizacyjnych silnie związanych z rozwojem gospodarczym poszczególnych regionów, ochrona zabytków ma szanse stać się problemem bardziej zauważalnym zarówno przez władze jak i przez społeczeństwo.
O poziomie kultury społecznej świadczy stosunek do własnej przeszłości i tradycji. Przekładając to stwierdzenie na stan polskich zabytków, wnioski nie są zbyt pozytywne. Od lat zauważalny jest bowiem rozpad i degradacja zasobów zabytkowych na terenach Rzeczypospolitej Polskiej. Niszczeją pałace, dworki, kamienice i inne obiekty zabytkowe. W czasach PRL nie dbano należycie o substancje zabytkową polskich miast i wsi. Po roku 1989 sytuacja ta miała ulec zmianie, jednak zapowiadane polepszenie nie nastąpiło, a proces degradacji postępuje dalej i niestety stale się pogłębia. Krajobraz historyczny i przyrodniczy zarówno w miastach jak i na wsiach jest dewastowany. Konsekwencje zmian ustrojowych silnie odbiły się na zasobach zabytkowych.
Postępująca degradacja wizualna obiektów zabytkowych powoduje zobojętnienie społeczeństwa na ich konieczną obecność w otoczeniu człowieka. Często realizuje się chaotyczną, pozbawioną koncepcji urbanistycznych rozbudowę miast. Nie zważa się na efekty wizualne i koncepcje historyczne, a ochrona zabytków jest marginalizowana.
To samo się tyczy wsi, gdzie nowoczesna architektura niejednokrotnie zeszpeciła wiejski krajobraz. Dawna substancja mieszkaniowa jest często bezmyślnie i samowolnie przebudowywana. Przy remontach i adaptacjach nie uwzględnia się bowiem pierwotnego kształtu architektonicznego obiektów zabytkowych.
Rewitalizacja leży we wspólnym interesie społecznym. Wygląd estetyczny miast, wsi i innych terenów stanowi wizytówkę dla kraju. Polska niestety nie wykorzystuje należycie swojego potencjału ani w dziedzinie kultury ani turystyki. Aby móc skutecznie wykorzystywać ten potencjał należy sprawić aby problem ochrony zabytków był bardziej naświetlany i stał się sprawą priorytetową dla jednostek w jakikolwiek sposób powiązanych z zabytkami nieruchomymi.
